Gepubliceerd: 2 jaar geleden (2021-11-19)
Begin september startte ik een experiment: 30 verschillende methoden om mezelf, samen met anderen, steeds weer te vernieuwen volgens het boek ‘Stephen Covey, 30 methoden van beïnvloeding’, geschreven voor Jan Kuipers.
Mijn vuistregel (en die van Covey) voor beïnvloeden: laat jezelf eerst beïnvloeden voordat je dat over anderen uitstort. Dit betekent eerst zelf ervaren door te experimenteren, te evalueren en te reflecteren, vóórdat ik deel.
Deze weken experimenteer ik met de 30 beschreven beïnvloedingsmethoden. Wekelijks reflecteer ik hierop. En nu het meest spannende deel: ik deel dit met jullie.
Methoden van beïnvloeding 9: Ga uit van het beste van anderen
‘Vertrouwen in anderen legt mensen geen windeieren. Als we handelen vanuit de overtuiging dat anderen willen en proberen te doen wat zij denken dat het beste is, kunnen we hen sterk beïnvloeden en het beste in hen naar bovenhalen.’ Uit: 30 methoden van beïnvloeding- Stephen Covey.
Ga jij uit van het beste van anderen?
Ik niet, zeventien jaar geleden.
Toen ik 23 was en mijn eerste echte baan kreeg was ik zo iemand die dwars door de organisatie heen rende zonder echt rekening te houden met anderen. Samen met een (startende) collega vonden wij dat we al heel veel wisten en dat ‘de rest’ van de organisatie maar een ingekakt zooitje was. Oud, grijs, afwachtend, geen zin in verandering.
Wij sleepten de organisatie wel even door die verandering heen.
Uitgaan van het beste van anderen?
Nee, dat was nog niet zo ontwikkeld bij mezelf. Wel mijn eigen overtuiging dat mijn manier de beste was. En dat ik, zoals je zojuist hebt gelezen, vol zat met oordelen.
Ik oordeel nu over die periode, dat ik vol zat met oordelen. Dat ik toen iets een ‘ingekakt zooitje’ noemde zegt vooral iets over mij: ik ben altijd op zoek naar dynamiek en vind het leuk om te ontregelen.
Het effect op mij was dat ik drie jaar geleden vastliep in die manier van doen. Ik leerde dat ik veel energie verlies als ik anderen de maat neem, als ik van ze verwacht dat ze de lat net zo hoog leggen als ik.
Stap voor stap heb ik de afgelopen jaren geleerd uit te gaan van het beste van anderen, in plaats van dat zij moeten voldoen aan mijn verwachting.
Hoewel ik kan terugverlangen naar de tijd toen ik 23 was en lekker ongehinderd door de organisatie heen kon denderen, levert de andere kijk me veel meer op. Dat ik met meer mildheid en compassie naar anderen kan kijken en dat daaruit een meer blijvend resultaat ontstaat. En dat dankzij zeventien jaar meer (levens)ervaring. De 23-jarige Alina zou zich rot lachen!
Ik wel, in mijn werk
Deze week kwam er in mijn werk nog een situatie voorbij die naadloos aansluit bij de uitdaging van deze week. Er is een conflict tussen vijf collega’s. Ze willen niet meer met elkaar samenwerken. De één is cynisch geworden, de ander heeft zich ziekgemeld, nog weer een voelt zich buitengesloten, een andere collega probeert continu te bemiddelen en de laatste blijft maar proberen de anderen te overtuigen van haar gelijk.
“Alina, kun jij ervoor zorgen dat deze mensen weer gaan praten?”
Ik besluit om met alle vijf -afzonderlijk- te spreken en te luisteren naar hun verhaal.
De uitdaging deze week is ‘Ga uit van het beste van anderen’. Dat is precies de modus waarin ik mij zet.
Ik luister. Raak ontroerd. Word geïrriteerd. Heb vragen, waarvan ik er sommige stel. Maar bovenal is het hun waarheid.
Na vijf gesprekken is er een rode draad: ze vullen elkaars beelden in. Die beelden worden vervolgens continu bevestigd. Als je een bevestiging in gedrag zoekt, dan vind je die.
Met dit als belangrijkste inzicht start ik het groepsgesprek met alle vijf collega’s. Ik vertel hun verhaal aan de anderen en welke zorgen ze hebben. De communicatie is zo ernstig verstoord dat de teamleden nauwelijks zonder ergernis met elkaar praten.
Ik vertel wat de bedoeling is, dat het belangrijk is om de intenties en de zorgen te horen. Gedrag is maar een verpakking. Ik benoem het gedrag dat ze laten zien en welke intentie of zorg daarbij hoort.
Bijvoorbeeld: “Anton verbetert continu mijn teksten. Het lijkt wel of hij geen vertrouwen meer in mij heeft.” Het effect op Bernard is dat hij minder zelfvertrouwen krijgt waardoor hij niets meer oplevert.
Terwijl dit de intentie zou moeten zijn: “Anton verbetert de teksten van Bernard. Het is de bedoeling van Anton om je te helpen.”
Door bedoeling, gedrag en effect te benoemen ontstaat er ruimte om weer in dialoog te gaan.
Zo makkelijk is dat dus als coach: je stapt mee in iemands waarheid en vertelt dat terug aan de groep. Zonder waardeoordeel met alleen maar benoemen wat ik hoorde tijdens de gesprekken.
Klinkt eenvoudig, maar ik vind het altijd een uitdaging om iemand precies goed te horen en te begrijpen.
Daarom is het goed om dit uitgangspunt van Covey nog maar eens te herhalen: door te handelen vanuit de overtuiging dat anderen willen en proberen te doen wat zij denken dat het beste is, kunnen we hen sterk beïnvloeden en het beste in hen naar bovenhalen.
Volgende week: Probeer eerst te begrijpen
‘Probeer eerst te begrijpen, dan zelf begrepen te worden. Als we met iemand communiceren moeten we hem onze volledige aandacht geven, voor 100% aanwezig zijn. Vervolgens moeten we empathie tonen – de zaal vanuit zijn gezichtspunten bekijken, ons tegelijk in hem verplaatsen. Dat vergt moed, geduld en innerlijke zekerheid. Maar zolang mensen niet het gevoel hebben dat je ze begrijpt, zullen ze niet openstaan voor je invloed.’ Uit: 30 methoden van beïnvloeding- Stephen Covey.