Gepubliceerd: 3 jaar geleden (2021-11-04)
Week 8: Te nuchter voor de wetten van de liefde?
Begin september startte ik een experiment: 30 verschillende methoden om mezelf, samen met anderen, steeds weer te vernieuwen volgens het boek ‘Stephen Covey, 30 methoden van beïnvloeding’, geschreven voor Jan Kuipers.
Mijn vuistregel (en die van Covey) voor beïnvloeden: laat jezelf eerst beïnvloeden voordat je dat over anderen uitstort. Dit betekent eerst zelf ervaren door te experimenteren, te evalueren en te reflecteren, vóórdat ik deel.
Deze weken experimenteer ik met de 30 beschreven beïnvloedingsmethoden. Wekelijks reflecteer ik hierop. En nu het meest spannende deel: ik deel dit met jullie.
Methoden van beïnvloeding 8: Houd je aan de wetten van de liefde
‘Mensen zijn van binnenuit uiterst kwetsbaar, met name mensen die doen alsof ze sterk en onafhankelijk zijn. We kunnen nog meer invloed op hen uitoefenen door liefde te tonen.’ Uit: 30 methoden van beïnvloeding- Stephen Covey.
Methode 8 ‘wetten van de liefde en het leven’. Ze voelen aan als grote woorden, te groot voor mijn nuchtere ik. Met enige weerstand begin ik deze week aan het ontdekken van deze methode.
Ik erger me aan hem
‘Er zit meer in deze medewerker, maar hoe krijgen we dat eruit? Met zijn manier van doen worden zijn sterke kanten niet zichtbaar en irriteert hij ons allemaal.’
Met die vraag ging ik als coach het intakegesprek met deze medewerker in. Hij zat tegenover me, keek me enigszins argwanend aan en vertelde meteen dat hij niet begreep waarom hij hier zat. Ook zijn collega’s zijn dat met hem eens. Zij zijn vinden dan ook niet dat hij hier moet zitten. Vooral anderen moesten iets anders doen, niet hij. Vanaf de intake was dit de grammofoonplaat die hij afdraaide. Het irriteerde me mateloos en ik merkte dat ik met moeite kon blijven luisteren. En toch zat hij hier en kon ik ook wel zien dat er een leider in hem schuilde.
In de verschillende gesprekken die volgden werd hij boos, werd ik boos. Het hielp niet. We bleven continu reageren op elkaars gedrag.
Ik besloot om het anders te doen, ik draaide zijn grammofoonplaat om door de kwaliteiten die ik bij hem zag te benoemen. Het was het kantelpunt waardoor we steeds constructievere gesprekken voerden. Het grammofoonplaat-syndroom werd steeds minder.
Deze week sloot hij zijn coachsessies met mij af. We evalueerden het proces en hadden lol over zijn gedrag en over mijn gedrag in de eerste gesprekken. Hij vertelde dat hij trots was te hebben doorgezet, ik complimenteerde hem met het leiderschap dat hij had laten zien.
Reflecterend op mezelf: ik had invloed op hem door zijn kwaliteiten te zien, voorbij zijn gedrag dat mij irriteerde. Daarmee kon hij het gedrag waarmee ik (en anderen) niet met hem in gesprek konden gaan veranderen. Omdat hij het anders kon doen ontstond ruimte voor een ander gesprek. Een gesprek over wie we zijn en wat we vervolgens laten zien.
Voorbij het gedrag
Het is vrijdagmiddag. Vanmiddag mag ik een managementgroep helpen om een managementteam te worden. De groep werkt al langere tijd samen en heeft tot nu toe nog niet veel aandacht gegeven aan het aspect samenwerken. Wanneer dat aandacht wordt gegeven leidt dit vaak tot ongemak. De groep heeft last van ongemak, pijn, emotie en spanning. Ik kan het voelen in mijn lijf.
Ik las een pauze in, neem een stap terug en kijk van een afstand wat ik kan doen voor deze groep. Voor ik het weet ontstaat er vanuit de spanning een steekvlam in de groep en zitten we midden in een zeer ongemakkelijk moment. Twee collega’s vliegen elkaar figuurlijk in de haren. Het mooie is, ze doen dit niet vanuit een ‘ik wil gelijk hebben’-houding, maar in het belang van het team. ‘Als we een team willen zijn dan moet dit op tafel komen.’
Er komen veel emoties, bedoelingen en behoeftes op tafel, die over en weer soms wel en soms niet worden gezien. Het is de moete waard, hoor ik. Maar het put ook uit.
De zon schijnt ondertussen uitbundig, de bomen lichten goudgeel op. Het is prachtig herfstweer. Buiten zijn lonkt. Dus ik besluit het programma te veranderen en mensen met elkaar te laten wandelen en praten. Zij gaan naar buiten en ik blijf zitten en schrijf wat er met mij gebeurde deze middag:
Het raakt me. Het raakt me dat het zo raakt bij anderen. De emoties en gevoelens die zijn opgeroepen. Die er mogen zijn en er soms ook niet mogen zijn. De verwarring en de duidelijkheid. De onrust en de helderheid. Het harde werken en de ontspanning. Het bewuste en het onbewuste. De eenzaamheid en de gezamenlijkheid. De onzekerheid en het vertrouwen. De primaire wetten van de liefde waarover Covey het heeft, namelijk het luisteren met je hart, kan ik hier goed ervaren. Als ik luister met mijn hart kan ik ervoor zorgen dat als die verschillende gedachten, gevoelens en emoties er mogen zijn en veilig zijn. Onze uiterste kwetsbaarheid die we verscholen houden achter een pantser van gedrag. Het gedrag dat we vaak niet van elkaar begrijpen. Vanmiddag werd er om het gedrag heen gekeken en ontstond er waardering en erkenning.
Ik heb de wetten van de liefde en het leven deze week leren kennen door voorbij het gedrag van de ander te kijken, gedrag dat ik soms niet begrijp en bij mij negatieve emoties oproept. Ik laat mijn emotie vaak beïnvloeden door het gedrag van een ander. Ik heb gemerkt dat ik invloed heb op mijn emotie door voorbij het gedrag en het uiterlijk vertoon van de ander te kijken. Dat gaat niet zomaar.
Aan het einde van de teamsessie zei een van de teamleden: ‘Het vraagt veel van mij.’
Het vraagt ook heel veel van mij.
Volgende week: Ge uit van het beste van anderen
‘Vertrouwen in anderen legt een mensen geen windeieren. Als we handelen vanuit de overtuiging dat anderen willen en proberen te doen wat zij denken dat het beste is, kunnen we hen sterk beïnvloeden en het beste in hen naar bovenhalen. Onze pogingen om te classificeren, te categoriseren, te oordelen en te meten worden vaak ingegeven door onze eigen onzekerheid en frustraties over de complexe veranderende wereld om ons heen. Mensen hebben vele kanten en mogelijkheden, sommige duidelijk zichtbaar, de meeste sluimerend on der de oppervlakte. Ze reageren meestal op hoe wij hen behandelen en op het beeld dat we van ze hebben. Sommige stellen ons teleur of maken miskruik van ons vertrouwen, vinden ons naïef of goedgelovig. Maar de meeste mensen maken zichzelf waar, simpelweg omdat wij in ze geloven. Problematiseer nooit de massa uit angst voor de enkeling! Schenken we anderen vertrouwen dat voorkomt uit oprechte motieven en innerlijke zekerheid, dan appelleren we aan het goede in hem. .’ Uit: 30 methoden van beïnvloeding- Stephen Covey.
Ga jij uit van het beste van anderen?
#persoonlijkleiderschap #persoonlijkegroei #inspiratie #covey